Begin februari liet de ‘pluim’ in de weersvoorspellingen een grote kans op een langere vorstperiode zien. Daarmee halen fervente schaatsers hun ijzers uit het vet, maar gaat het ook kriebelen bij duikers.

Naar het schijnt (ik heb het nog nooit mee mogen maken) is een ijsduik een bijzondere ervaring.

Jammer genoeg was het -net als bij de Elfstedentocht en andere grote schaatsevenementen op natuurijs- weer die Corona, die de spelbreker was.

Er golden nl nog steeds aangepaste regels rondom het buitensporten, zodat je maximaal met één persoon van buiten je huishouden samen mocht sporten. Aangezien er bij het ijsduiken meer komt kijken dan alleen je buddy (een coördinator, een standby-duiker, een seinmeester) was het onmogelijk om een ijsduik te organiseren onder deze omstandigheden. De NOB heeft dat ook helder gecommuniceerd en voor Sub’70 is het dan ook helder.

Via diverse berichten hoorde ik dat er her en der wel opgeroepen werd om te gaan ijsduiken of zelfs om de specialty ervoor te volgen. Ik weet niet in hoeverre dat alleen bij roepen bleef, of dat er ook daadwerkelijk gedoken is. In ieder geval kon het niet in een verantwoorde omgang met de regels passen: of je houdt je niet aan de richtlijnen ijsduiken óf je houdt je niet aan de richtlijnen omtrent Corona; samen kan niet.

Net als iedereen hoop ik dat we na deze nare Corona-periode weer volop kunnen genieten van onze onderwatersport. Heel graag ! En dan natuurlijk met een lekker weertje in de zomer of met een flinke ijslaag in de winter.